مطالعات پژوهشکده علوم انسانی اسلامی

مطالعات پژوهشکده علوم انسانی اسلامی فارابی

تعداد صفحات : 240 صفحه فایل ورد
قیمت : 16000 تومان
این مطالعات فاقد منابع می باشد.

جهت خرید کلیک کنید

 

فهرست مطالب مطالعات پژوهشکده علوم انسانی اسلامی

فصل اول مطالعات پژوهشکده علوم انسانی اسلامی : مبانی نظری

1 -1بیان مسئله و تحقیق1
2-1هدف تحقیق1
3-1اهمیت موضوع2
4-1سابقه پژوهش های انجام شده و جنبه های نوآوری2
5-1روش تحقیق 3
6-1محل و اهمیت انتخاب سایت3

فصل دوم مطالعات پژوهشکده علوم انسانی اسلامی : زندگی نامه و مکتب فارابی

1-2 زندگی نامه5
2-2 نظریات 7

فصل سوم مطالعات پژوهشکده علوم انسانی اسلامی : مفاهیم بنیادی معماری ایرانی، اسلامی

1-3 مقدمه 15
2-3 درون گرایی 17
3-3 مرکزیت 18
4-3 انعکاس 19
5-3 پیوند معماری با طبیعت 20
6-3 هندسه 22
7-3 شفافیت و تداوم 25
8-3 راز و ابهام 26
9-3 تعادل موزون و توازن حساس 27
10-3 چشم دل30
11-3 پیدایش فرم در معماری ایرانی33
12-3 رنگ ونور در معماری اسلامی 48
13-3 هندسه مقدس در معماری 59
14-3 هندسه مقدس در معنا و معماری 63
15-3 فیزیک معنا 67
16-3 معماری مقدس و مصادیق آن در هنر اسلامی68
17-3 اصول معماری 75
18-3 جایگاه آب در معماری81
19-3 جایگاه نور در معماری 87
20-3 باغ ایرانی91

فصل چهارم مطالعات پژوهشکده علوم انسانی اسلامی:هویت شناسی بستر طراحی (قم)

1-4 زیستگاههای تاریخی پهنه قم 99
2-4 مکان شهر باستانی قم101
3-4 پیدایش شهر اسلامی قم 102
4-4 ارتقا قم به مقام شهر104
5-4 مکان شهر قم 105
6-4 شالوده شهر اسلامی قم 107
7-4 ساخت شهر قدیم قم109
8-4 شبکه بندی شهر110
9-4 نحوه تشکیل محلات شهر قدیم قم111
10-4 ویژگی های اقلیمی و جغرافیایی114
11-4 مشخصات زمین119
12-4 موقعیت و قرارگیری سایت در شهر123
13-4 زمین شناسی قم125

فصل پنجم مطالعات پژوهشکده علوم انسانی اسلامی : شرح برنامه فیزیکی پژوهشکده علوم انسانی، اسلامی فارابی

1-5 معماری و طراحی معمارانه 130
2-5 چرا فارابی؟132
3-5 گروههای پژوهشی 133
4-5 بخش های پژوهشی و آموزشی 135
5-5 بخش عمومی ،رفاهی و خدماتی 140
6-5 بخش سرویس دهنده 142
7-5 برنامه فیزیکی 148
8-5 راهنمای طراحی در ساختمانهای آموزشی152
9-5 سازه و تاسیسات169

فصل ششم مطالعات پژوهشکده علوم انسانی اسلامی : نمونه های موردی و ایده پردازی(توضیح کانسپت)

1-6 پژوهشگاه ماکس پلانک(آلمان)184
1-1-6 انجمن ماکس پلانک MPG187
2-1-6 تحلیل و تشریح فضایی پژوهشکده ماکس پلانک188
3-1-6 تحلیل و نتیجه گیری194
2-6 پژوهشگاه علوم انسانی ومطالعات فرهنگی تهران195
1-2-6 تاریخچه195
2-2-6 اهداف و وظایف پژوهشگاه 196
3-2-6 پژوهشکده هاو گروههای پژوهشی197
4-2-6 کتابخانه مرکزی 197
5-2-6 انتشارات پژوهشگاه198
6-2-6 تشریح پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی204
3-6 مبنای ایده و کانسپت 206
1-3-6 نمونه های مد نظر برای طرح ایده(کانسپت)208
2-3-6 طراحی و اتودهای اولیه220

مطالعات معماری طراحی پژوهشکده علوم انسانی اسلامی

1-1 بیان مسئله تحقیق :
پژوهشکده فارابی مکان امنی است از لحاظ فکری برای تحقیق در علوم وحتی هنرهای خاصیست که ابونصر محمد فارابی ،دانشمند و فیلسوف شیعه در زمان خود به واکاوی و تفحص در آنها پرداخته است،تا فرهیختگان بتوانند در این فضا گرد هم آمده و برای پیشبرد علوم مد نظر،همفکری و ایده پردازی نمایند .لازم به ذکر است که این مجموعه مزین به نام فارابی است و مرکزی نیست که در آن تنها به فارابی شناسی پرداخته شود ،بلکه سعی می شود تا از طریق علومی که به نوعی با او در ارتباط است، به ابعاد علمی و شخصیتی او پرداخته شود.این مجموعه متشکل از سالنهای آمفی تاتر ،اتاقهای کنفرانس، کتابخانه های تخصصی(بانک کتاب)،سالن های مطالعاتی وپژوهشی، کلاسهای مرتبط، فروشگاه عرضه محصولات و کتب تخصصی و فرهنگی مربوط به علوم ، مسجد مرکزی و… میباشد.

دانلود رساله معماری پژوهشکده علوم انسانی اسلامی

2-1 هدف تحقیق :
1- ایجاد ارتباط بین طلاب علوم دینی و دانشجویان در مکانی خارج از محیط حوزه و دانشگاه
2- گردهمایی متخصصین و متفکرین در یک مرکز علمی ،تحقیقاتی به صورت ثابت
3- ایجاد محیط تخصصی به منظور تحقیق دانش پژوهان
4- برگزاری همایشهای تخصصی و نشستهای مرتبط به منظور متمرکزکردن اینگونه همایشها
5- خود نمایی مکانی مختص علوم انسانی متعهد در سطح قم و جذب وگسترش ارتباطات مردمی با این حوزه از علوم و ارتباط مستمر حوزه و دانشگاه
6- وجود بانک کتابی جامع در تمام حوزه های علوم انسانی و در دسترس بودن آن برای عموم
7- جایابی مکانی برای پاسخگویی به مسائل عقیدتی و دینی خارج از محیط های رسمی و کلاسیک حوزه و دانشگاه .

طرح نهایی پایان نامه پژوهشکده علوم انسانی اسلامی

3-1 اهمّیت موضوع :
بر اساس نیاز علوم انسانی و مغفول ماندن و کم بها شدن علوم انسانی در مقابل دانش فنی و تکنولوژی مدرن، وجوب مرکزی تخصصی احساس می شود که به صورت خاص و مستمر با استفاده از منابع جهانی و متناسب با فرهنگ ایرانی اسلامی پیگیر وضعیت روز به روز این علوم در مرحله اول در سطح جامعه و بعد در سطوح بین المللی باشد . این مرکز ویژگی خاصی داراست . از این قرار که تلفیقی است از سیستم مطالعات و مباحث مورد مطالعه حوزه های علمیه ،با سیستم آموزشی بر اسا س طراحی های به روز
که جواب دهنده نیاز زندگی امروز باشد .

4-1 سابقه پژوهشهای انجام شده وجنبه های نوآوری پروژه :
طی بررسی های انجام شده ،یکی از مکانها وشاید تنها مکانی که با تاکید بر پژوهش در حوزه علوم انسانی به طور جدی مشغول به این کار می باشد،دفتر مطالعات علوم انسانی واقع درتهران تقاطع بزرگراه کردستان و خیابان شیخ بهایی ،همجوار ساختمانهای A.S.B است که آن هم نه از نظر بصری جوابگو و مطابق فعالیت انجام شده در آن است و نه از لحاظ فضایی ومعماری داخلی . بنابراین میتوان گفت مرکز جامعی که برای این منظور، تخصصی ساخته نشده است . باید گفت هرچند مراکز دانشگاهی محدودی از قبیل دانشگاه امام صادق (ع) در تهران و دانشگاه مفید قم به صورت تخصصی به حوزه علوم انسانی می پردازند ، اما این مجموعه ها به دلیل جزئی از وزارت علوم بودن نمی توانند ،آزادانه به نقد علوم بپردازند .

برنامه فیزیکی مطالعات پژوهشکده علوم انسانی اسلامی

5-1 روش تحقیق :
برای انجام این پروژه این منابع تحقیقی مد نظر قرار گرفته که بر حسب نوع نیاز به هر یک رجوع خواهد شد :
مطالعات میدانی سایت و اطراف سایت،استفاده ازکتابهای استاندارد مرسوم معماری برای فضا سازی ،استفاده از مراجع تاریخ معماری اسلامی مخصوصا معماری مدارس دینی برای هر چه پویا تر کردن فضاهای آموزشی ،بازدید میدانی از مدارس علوم دینی و کلاسهای موجود در آنها ،استفاده از شبکه جهانی اینترنت و کتابهای مورد نیاز و…

ضوابط و استاندارد های طراحی پژوهشکده علوم انسانی اسلامی

6-1 محل واهمیت انتخاب سایت :
بر اساس بررسی هایی که انجام گرفت و بر اساس نیازهایی که با توجه به ایده طرح خواهی نخواهی مد نظر قرار گرفت ، نتیجه گیری این شد که سایت طراحی قم باشد . قم به دلیل سبقه تاریخی و فرهنگی خاصی که دارا است و همچنین بدلیل وجود مراکز دینی متعدد و شهرتی که بواسطه این موضوع دارد ، بستر مناسبی را به منظور انتخاب سایت طراحی فراهم می کرد . قبل از این انتخاب ،گزینه پیشنهادی سایتی بود در اطراف کتابخانه ملی که به دلیل محدودیت متراژ و فراهم نبودن شاخص ارتفاعی مناسب ،این گزینه در مراحل ابتدایی شروع طراحی کنار گذاشته شد .

ریز فضا های مطالعات پژوهشکده علوم انسانی اسلامی

1-2زندگینامه :
ابو نصر محمد بن طرخان‌ بن اوزلغ‌ فارابی، در وسیج نزدیک فاراب در ماوراء‌النهر، به سال 259ق/872م ، بنابراين، حدود يك سال پیش از مرگ کندی دبغداد، به دنیا آمد. فارابی، از خانواده‌ای سرشناس بود و پدر او، دربار سامانیان، از فرماندهان لشکر بوده است، اما همچون سلف خود، کندی ـ که فارابی را از سرمشق او تبعیت کرده بود ـ شرح حال او چندان معلوم نیست. فارابی، در جوانی به بغداد رفت و نخستین معلم او، در این شهر، یوحنابن حیلان بود. آنگاه، او منطق، نحو، فلسفه، موسیقی، ریاضیات و علوم را فرا گرفت. از آثار او چنان بر می‌آید که زبانهای ترکی و فارسی را می‌فهمیده است( برابر افسانه‌ها، او، افزون بر عربی، با هفتاد زبان دیگر نیز آشنا بوده است). با گذشت زمان، فارابی، چنان استادی به دست آورد که (پس از ارسطو، معلم اول) معلم ثانی خوانده شد و نخستین فیلسوف بزرگ مسلمانان به شمار آمد. از شواهد چنان بر می‌آید که برابر نظریه رایج در ایران، این فیلسوف بزرگ شیعه بوده است.
در واقع فارابی، در سال330ق/941م، بغداد را بسوی حلب ترک گفته و در کنف حمایت سلسله شیعی حمدانیان قرار گرفت و سیف الدوله حمدانی به او ارج بسیار نهاد. این حمایت شیعی ویژه را نباید تصادفی دانست. این حمایت، زمانی معنا پیدا می‌کند که در حکمت نبوی مبتنی بر تعلیمات امامان شیعی مشترک است. او پس از اقامت در حلب، مسافرت‌هایی کرد و تا قاهره رفت و آنگاه، در دمشق، به سال 339ق/ 950م در هشتاد سالگی روی در نقاب خاک کشید.
این فیلسوف بزرگ، اندیشمندی عمیقا دینی و اهل عرفان بود، او، در نهایت سادگی زندگی می‌کرد و لباس صوفیان بر تن داشت. فارابی که طبیعتی اساسا متامل داشت، از امور دنیوی اعراض می‌کرد، اما در عوض، سماع موسیقی را بسیار دوست می‌داشت و خود، نوازنده‌اي چیره دست بود. از او، کتاب الموسیقی الکبیر باقی مانده که شاهدی بر تضلع وی در ریاضیات است و نیز، بدون تردید، مهمترين شرح نظریه موسیقی، در سده‌های میانه به شمار می‌رود. این فیلسوفان موسیقیدان، به سبب خوش‌بینی سطحی، به جمع میان افلاطون و ارسطو (اثولوجیا) نمی‌پرداخت، همچنانکه او، به جمع میان فلسفه و دیانت نبوی نیز اعتقاد داشت. به نظر می‌رسد که احساس ژرف معلم ثانی از این اندیشه ناشی بود که حکمت نزد کلدانیان در بین‌النهرین ظاهر شد و از آنجا به مصر و آنگاه به یونان انتقال یافت و در یونان مکتوب شد و وظیفه او این است که این حکمت را به کانون اصلی خود بازگرداند.
آثار پر شمار او که شرحهایی بر اثر ارسطو ـ مانند منطبق، طبیعیات، آثار العلویة، مابعد الطبیعه و اخلاق نیکو ما‌خسی ـ را شامل می‌شده، اینک از میان رفته است. اینجا، می‌توان به ذکر برخی از آثار عمده او بسنده کرد (ر.ک. کتابشناسی): رساله الجمع بین رأیی‌ الحکیمین، کتاب فی اغراض ارسطو طالیس‌، تلحیض برخی محاورات افلاطون، رساله فیما‌ ینبغی‌ ان یقدم‌ قبل تعلم الفلسفة‌، مقدمه‌ای بر فلسفه‌ ارسطو، احصاء العلوم که تاثیری ژرف بر نظریه طبقه‌بندي علوم در فلسفه مدرسی در مغرب زمین داشته است. رساله فی‌العقل و المعقول که ذکر آن خواهد آمد و فصوص الحکم که در مشرق زمین، به تفصیل، مورد مطالعه قرار گرفته است. بالاخره، مجموعه رساله‌هایی که به رساله‌های مربوط به «فلسفه سیاسی» فارابی مشهور‌ند مانند آراء اهل المدنیة‌ الفاضلة‌، السیاسة‌ المدنیة‌، تحصیل السعادة و تلخیص نوامیس افلاطون.
هیچ دلیل قانع کننده‌ای برای تردید در صحت انتساب رساله فصوص الحکم وجود ندارد. اشتباه مجموعه‌ای که سابق براین در قاهره چاپ شد و بخشی از این رساله را به عنوانی دیگر به نام ابن سینا منتشر کرد، مبتنی بر چاپی انتقادی نیست. پل کراوس، براین بود که فارابی،در واقع، موضعي ضد عرفانی داشت، سبک و مضمون فصوص با ديگر آثار هماهنگ نبود و نظریه نبوت او صرفا «سیاسی» بود. باری، می‌توان ملاحظه کرد که مجموعه‌ اصطلاحات تصوف، به تقریب، در همه‌جای آثار فارابی پراکنده است، که در نوشته‌ای غیر از فصوص، فقره‌ای وجود دارد که پژواکی از گزارش معروف خلسه افلوطین در کتاب اثلوجیا (اغلب به خود می‌آیم ….) در آن دیده می‌شود، که نظریه اشراقی فارابی، عنصر عرفانی مسلمی را شامل می‌شود، البته به شرطی که بپذیریم که عرفان، به ضرورت، مستلزم اتحاد عقل انسانی با عقل فعال نیست، زیرا اتصال نیز تجربه‌ای عرفانی است.
2-2نظریات :
ابن‌سینا و سهروردی، با فارابی، در رد اتحاد توافق دارند، زیرا اتحاد، نتایجی پر تضاد به دنبال دارد. همین طور، می‌توان ملاحظه کرد که درک پیوند میان «عرفان» فارابی و مجموعه نظریات وی مشکل نیست: میان آن دو، نه ناهمخوانی وجود دارد و نه فاصله. اگر در فصوص اصطلاحاتی نشات گرفته از مکتب اسماعیلی به چشم می‌خورد (اصطلاحاتی که مشترک میان همه عرفان‌هاست)، این مطلب، بی‌آنکه تردیدی در صحت انتساب آن ایجاد کند، مبین یکی سرچشمه‌های الهام اوست، سرچشمه‌ای که میان حکمت او، درباره نبوت و پیامبر‌شناسی شیعی هماهنگی ایجاد می‌کند. بالاخره، اغراق آمیز خواهد بود که نظریه مدینه فاضله او را به معنای جدید کلمه، «سیاسی» بدانیم. این نظریه، با آنچه ما «برنامه سیاسی» می‌نامیم نسبتی ندارد. در این باره، با مجموعه شرح حالی که آقای ابراهیم مد‌کور، سابقا از نظریه فلسفی فارابی به دست داده است، موافقت داریم.
اینجا، تنها می‌توان سه نکته از این نظریه فلسفی را برجسته کرد. نخست اینکه نظریه، تمایز منطقی و فلسفی میان ماهیت و وجود را در موجودات مخلوق به او مدیون هستیم. وجود، قوام دهنده ماهیت نیست. بلکه محمول و عارض بر آن است. گفته‌اند این نظر در تاریخ فلسفه، آغاز دوره جدیدی بوده است. ابن‌سینا، سهروردی و فیلسوفان دیگری، قائل به اصالت ماهیت بوده‌اند. با ملاصدرا شیرازی، در سده یازدهم ق/هفدهم م وضعیت به طور کلی دگرگون شد. ملاصدرا به اصالت وجود قائل شد و از حکمت اشراق، روایتی اصالت وجودی عرضه کرد. این موضع گیری، درباره وجود، از تمایز میان وجود واجب و وجود ممکن ناشی می‌شود که قائم به ذات نیست، زیرا وجود و عدم آن، مساوی نیست، بلکه به این دلیل، وجود آن، وجوب پیدا می‌کند که به توسط غیر، یعنی وجود واجب وضع شده است. این نظریه که نزد ابن‌سینا اهمیتی ویژه پیدا خواهد کرد، ابتدا، به صورتی مجمل توسط فارابی بیان شد.
اهمیت ملاحظه را درباره نظریه ویژه دیگری که نظریه عقل و صدور عقل است، می‌توان تکرار کرد، نظریه‌ای که نزد فارابی، قاعده الواحد لا یصدر عنه الا الواحد بر آن ناظر است ( خواجه نصیر الدین طوسی، درباره این قاعده، با الهام از فیضان انوار سهروردی، بی‌آنکه اشاره‌ای به آن کرده باشد، تردید خواهد کرد). صدور عقل اول، از سبب اول و تامل سه گانه آن عقل که در هر یک از مراتب عقول تکرار می‌شود، هر بار، عقل، نفس و فلک جدیدی را تا عقل دهم را ایجاد می‌کند. این تطور کیهانی را بعد‌ها ابن‌سینا، توضیح و بسط خواهد داد. نخستین ماهیات الهی یا افلاک الهی نزد ارسطو، در اندیشه فارابی به «عقول مفارق» تبدیل می‌شوند. آیا ابن‌سینا بود که نخستین بار، آنها را «فرشته» نام‌گذاری کرد و بدگمانی غزالی را بر انگیخت، زیرا تصور قرآنی فرشته را در آن نمی‌دید؟ آیا این صور ملکی خلاق، با توحید تعارض دارند. تردیدی نیست که اینجا، منظور، ظاهر توحید است که بر احکام شرعی مبتنی است. برعکس، اندیشمندان باطنی و عرفانی، به طور خستگی ناپذیری، نشان داده‌اند که توحید در صورت ظاهری آن، در بت پرستی فلسفی سقوط می‌کند که ادعای فرار از آن را دارد. فارابی، معاصر نخستین اندیشمندان اسماعیلی بود. نظریه عقول دهگانه او، اگر با نظریه باطنی اسماعیلی مقایسه شود، وجهی نو در آن مشاهده خواهد شد. با تحلیل اجمالی مراتب عالم [عقول] دهگانه، در سنت اسماعیلیان فاطمی، گفتیم که آن، از طرح فیلسوفان قائل به صدور از این حیث که مبدع را همچون فوق وجود، ورای وجود و لاوجود، وضع می‌کند و صدور با عقل اول آغاز می‌شود، تفاوت دارد. افزون بر این، تکوین عالم، در اندیشه اسماعیلی، دارای عنصری دراماتیکی است که در طرح فارابی و ابن سینا وجود ندارد.
با این همه، صورت دهمین فرشته (آدم سماوی) در اندیشه اسماعیلی، به طور کامل، با عقل دهم که اینجا، نزد فیلسوفان ما، عقل فعال نامیده می‌شود، مطابقت دارد. اين مطابقت، سر انجام، نقش عقل و فعال را در پیامبری‌شناسی فارابی، به ما بهتر می‌فهماند، زیرا فارابی، در نظریه عقل و حکیم ـ پیامبر خود، از حد «فیلسوفان یونانی مآب» فراتر می‌رود. مقایسه‌ای را که در فارابی طرح کرده بود، بسیار مورد توجه قرار گرفت و همگان آن را بازگو کردند: «نسبت عقل فعال به عقل بالقوه، مانند نسبت خورشید به چشم است که در آن بینایی تا زمانی که در ظلمت قرار دارد، بالقوه وجود دارد، اما آنگاه که نور به چشم برسد، بینایی بالفعل می‌گردد». این عقل که در سلسله مراتب وجودات، نزدیکترین وجود معنوی ورای انسان و عالم انسانی است، همیشه، بالفعل است. این عقل، واهب الصور نامیده شده است، زیرا صور، مواد را به آنها و معرفت این صور را به عقل انسانی بالقوه اضافه می‌کند.
این عقل انسانی، به عقل علمی و نظری تقسیم می‌شود. عقل نظری، دارای سه مرتبه است: عقل بالقوه، عقل بالفعل و عقل مستفاد. اینجا نیز امری نو، در معرفت شناسی فارابی ظاهر می‌شود. عقل مستفاد را به رغم عنوان آن را نمی‌توان با Nous epiktetos اسکندر افرو‌دیسی خلط کرد، زیرا نزد اسکندر افرودیسی، حالتی میان عقل بالقوه و بالفعل است. در نظر فارابی، عقل مستفاد، عالیترین حالت عقل انسانی است، حالتی که در آن، عقل انسانی می‌تواند بدون وساطت حواس، صوری را که عقل فعال به آن اضافه می‌کند، به شهود و اشراق دریابد. باری، مفهوم عقل فعال و عقل مستفاد، نزد فارابی، مبین نظری متفاوت با نظر ارسطویی صرف است، یعنی تأثیر کتاب اثولوجیا که از طریق آن عناصر نوافلاطونی رسوخ کرد.
در مورد نکته سومی نیز این فیلسوف یونانی مآب، از مکتب ارسطویی صرف متفاوت به نظر می‌رسد: نظریه نبوت او که عالیترین بحث آثار اوست. نظریه مدینه فاضله فارابی، نظر به منشا افلاطونی آن، تاثیری یونانی در خود دارد، اما پاسخگوی الهامات فلسفی و عرفانی یک فیلسوف اسلامی است. از این نظریه، اغلب، به عنوان «سیاست» فارابی سخن گفته می‌شود. در واقع، فارابی به هیچ وجه فردی نبود که امروز ما «اهل عمل» می‌نامیم. او هرگز با مسائل سیاسی از نزدیک آشنایی نداشت. «سیاست» او، بر مجموعه روان شناسی و جهان‌شناسی او مبتنی است و از آن، قابل تفکیک نیست. به همین دلیل، مفهوم «مدینه فاضله» او، همه ارض مسکون را شامل می‌شود. مدینه فاضله، برنامه سیاسی «امروزی» نیست. فلسفه سیاسی او را نمی‌توان به عبارتی بهتر، فلسفه نبوت نامید.

نمونه موردی مطالعات پژوهشکده علوم انسانی اسلامی

اگر شخصیت اساسی فلسفه نبوت، یعنی رئیس مدینه فاضله، پیامبر یا امام و نیز سرانجام نظریه در عالم دیگر، مبین الهام عرفانی فارابی است، می‌توان گامی فراتر گذاشت. نظریه نبوت فارابی، مبین برخی رگه‌های اساسی مشترک با فلسفه نبوت بدر تشیع است متاسفانه، نمی‌توان این بحث و نتایج آن را اینجا بسط داد. دلایلی که او، در اثبات ضرورت وجود پیامبران می‌آورد، خطوطی که با آن وجود درونی پیامبر، [یعنی] امام را تعریف می‌کند، با دلایل و خطوطی مطابقت دارد که چنانچه دیدیم، پیامبر‌شناسی شیعی بر مبنای تعلیمات امامان معصوم بنا کرده است. پیامبر واضع شریعت، در زمان حیات خود، امام نیز هست. پس از پیامبر، دایره امامت (یا دایره ولایت، یعنی، در دوره اسلامی، نام نبوتی که شریعتی نمی‌آورد) آغاز می‌شود. باری اگر حکیم – نبی در اندیشه فارابی نوامیسي را برقرار می‌کند، این، به معنای شریعت، در اصطلاح کلامی دقیق آن نیست. در این صورت، پیوند این دو پیامبر‌شناسی، این فکر را که حكيم افلاطونی، حکیم حاکم مدینة فاضله را به امام تبدیل می‌کند، به صورتی نو ظاهر می‌سازد.
از سوی دیگر، دیدم که پیامبر‌شناسی شیعی، در نوعی معرفت‌شناسی، به اوج خود رسيد که میان علم پیامبر و امام قائل به تمیز بود. به همان‌سان، نزد فارابی، امام ـ پیامبر، رئیس مدینه فاضله، باید به مرتبه والایی از سعادت انسانی رسیده باشد که همان اتصال با عقل فعال است. در واقع، هرگونه الهام و وحی نبوی، از این اتصال ناشی می‌شود. چنانکه اشاره شد، منظور از وحدت با عقل فعال، اتحاد نیست، بلکه اتصال است. اینک، باید خاطرنشان کرد که بر خلاف حکیم افلاطونی که باید از نظاره معقولات، برای تدبیر امور سیاسی، به عالم محسوسات بازگردد، حکیم فارابی باید به وجودات معنوی دیگر بپیوندد و وظیفه اصلی او این است که اهل مدینه را بسوی این غایت هدایت کند، زیرا سعادت مطلق، از این پیوند ناشی می‌شود. مدینه فاضله فارابی، همان
«مدینه ابرار در آخر الزمان» است. این مدینه، در معاد‌شناسی شیعی، با وضعیتی مطابقت دارد که در زمان ظهور امام غایب تحقق پیدا خواهد کرد که مقدمه رستاخیز خواهد بود. آیا در این صورت، به «سیاست» فارابی، همان معنایی را می‌توان داد که امروزه به این کلمه می‌دهیم؟
در عوض، درست خواهد بود که بگوییم «شهریاری» که فارابی، همه فضایل انسانی و فلسفي را به او اعطا کرده، همان «افلاطونی که قبای محمد پیامبر را برتن کرده است». یا درستتر خواهد بود که به فارابی بگوییم اتصال به عقل فعال می‌تواند با عقل امکان پذیر باشد، این، همان مورد فیلسوف است، زیرا این اتصال، منشا همه معرفت‌های فلسفی است.اين اتصال، با خیال خلاق نیز امکان‌پذیر است و در این صورت، اتصال منشا همه این وحی‌ها، الهامات و رویاهای نبوی خواهد بود. بالاتر اشاره کردیم که چگونه حکمت نبوی شیعی با اعتبار بخشیدن به معرفت خیالی و عالمی که بوسیله خیال درک می‌شود، نظریه کاملی، در باب خیال ایجاد کرد. جالب توجه است که نظریه خیال، نزد فارابی نیز دارای اهمیت است. اگر به آثار ملاصدرا شیرازی برگردیم که تعلیمات امامان را توضیح می‌دهد، دیگر نمی‌توان گفت که نظریه نبوت فارابی، تنها در فلسفه مدرسی یهودی (ابن میمون) به جد گرفته شد، زیرا این نظریه، به‌طور مبسوطی، در حکمت نبوی شیعی بارور شد.
معرفت شناسی ناشی ارز حکمت نبوی شیعی با توجه به مراتب مشاهده، یا استماع ملک در خواب، بیداری یا در حالتی میان این دو تاسیس شده است. در نظر فارابی، حکیم از طریق تامل نظری، به عقل فعال اتصال پیدا می‌کند و نبی از طریق خیال و همین خیال، منشأ نبوت و وحي نبوي است.اين دريافت ممكن نيست، مگر اينكه جبرائیل، فرشته محمدی یا روح القدس، با عقل فعال یکی شمرده شود. چنانکه پیش از این اشاره شد، این وحدت، به هیچ وجه، به معنای عقلانی کردن روح القدس نیست، بلکه عکس آن درست است. وحدت فرشته معرفت و ملک وحی از الزامات حکمت نبوی است و نظریه فارابی در این راستا قرار دارد. به همین دلیل، بیان اینکه فارابی، برای وحی شالوده‌ای فلسفی ایجاد کرده، رضایت بخش نخواهد بود، همچنانکه درست نخواهد بود که بگوییم او، فیلسوف را برتر از پیامبر می‌دانسته است. این شیوه بیان، حاکی از بی‌توجهی به واقعیت حکمت نبوی است. فیلسوف و پیامبر، با عقل فعال ـ روح القدس اتصال پیدا می‌کنند. مورد فارابی، به بهترین وجهی‌، مبین وضعیتی است که اینجا به آن اشاره شد. شاید میان اسلام تشریعی و فلسفه، تضادی غیر قابل حل وجود دارد. رابطه بنیادین، رابطه میان اسلام باطنی (به معنای وسیع واژه یونانی ta eso ) و اسلام ظاهری و قشری است. با توجه به قبول یا رد اسلام باطنی است که تقدیر و نقش فلسفه، در اسلام رقم زده می‌شود.